میروم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه خویش 

به خدا میبرم از شهر شما

دل شوریده و دیوانه خویش

می برم،تا که در آن نقطه ی دور

شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از  لکه عشق

زینهمه خواهش بیجا و تباه

می برم تا ز تو دورش سازم

ز تو،ای جلوه امید محال

می برم زنده به گورش سازم

تا از این پس نکند یاد وصال

ناله می لرزد،می رقصد اشک

آه،بگذار که بگریزم من

از تو، ای چشمه جوشان گناه

شاید آن به که بپرهیزم من

  به خدا غنچه شادی بودم

دست عشق آمد و از شاخم چید

شعله ی آه شدم،صد افسوس

که لبم باز بر آن لب نرسید

عاقبت بند سفر پایم بست

می روم؛خنده به لب،خونین دل

می روم از دل من دست بردار

ای امید عبث بی حاصل...

تقدیم به سادیسمی ترین و مازوخیزست ترین آآآآآآآآآآآآدددددددددددممممممممممممم

وصف حالش:

تارو پود هستیم برباد رفت اما نرفت

عاشقی ها از دلم،دیوانگی ها از سرم....